Kitap varsa umut da var

Adettendir, her yıl geride kalanların bir muhasebesi yapılır. Doğrular, yanlışlar tartılır, geleceğe dair sözler verilir. Hoş, o sözlerin birçoğu tutulmaz ya da anında unutulur gider. Ancak, temenniler, dilekler iyidir. İyimserlik aşılar, huzur verir... Ünlü bir yayınevi de bu yoldan giderek geçmişin muhabesini ilan yoluyla yapmış. Sayfalar dolusu teşekkür başlığı altında ilk baskı ve tekrar baskıların rakamını vererek toplam 3 milyon 280 bin 606 adet kitap bastığını ve 3 milyon 300 bin kitap satıldığını duyurmuş. Yalnızca bir yayınevinin ulaştığı rakam, "hiç okumuyoruz" beylik lafını anlamsız kılacak kadar değerli geldi bana. En zor günlerin yaşandığı 2016 yılında basılan yüzlerce kitap ve milyonlara varan satış, her şeye rağmen "buralarda bir yerlerde umut var" diyor. Okumayı bir yaşam biçimi haline getirmek şiddeti, nefreti, kötülüğü siler atar. Bu acımasız vahşi terör ortamında hepsinin panzehiri kitaplardır... Bir yerlere not etmişim, geçen karşıma çıkıverdi, Milan Kundera'dan bir cümle: "Kiminle güldüğünü unutabilirsin; ama kiminle ağladığını asla!" Gülmek, ağlamak. Bu cümledeki anlamıyla iki sözcük arasındaki metafor, bize edebiyatın da şifrelerini verir.    Buradaki duygu ve düşünce, hayatın anlamına dair büyük bir hesaplaşmadır aynı zamanda... Kitaplar her zaman birlikte ağladığım, hüzünlendiğim, dertleştiğim, paylaştığım insanları hatırlatır bana... O yüzden unutulmazdır... (Sabah Kitap ekinin Ocak 2017 sayısında yayınlanmıştır.)