3.5 yaşındaki Pamir birdenbire ortadan kayboldu...
Babası oğlunun fotoğrafını da koyarak twitter'den çağrı yaptı.
İnternet üzerinden binlerce insan bu çağrıya yanıt verdi.
Gazeteler ve televizyonlarda meseleyi çok iyi bir şekilde sahiplenince toplum bir anda kenetlendi.
İstanbul'un Avrupa yakasında Karadeniz'e doğru bir semt olan Zekeriköy'de bir anda binlerce gönüllü ve kurtarma ekipleriyle birlikte küçük çocuğu aramaya başladı.
Buraya kadar her şey olması gerektiği gibi gidiyordu.
Ancak internette bir anda "aileye, kayıp çocuğa, arama yapanlara" acımasızca hakaretler başladı.
Kesinlikle bilgi sahibi değildiler ancak bir kanaatleri vardı. O da önyargı...
Keskin bir bıçak gibi, gelişgüzel ateşlenen bir silah gibi kelimeleri boca ettiler...
Kısa süre sonra küçük çocuk yan komşunun havuzunda bulundu...
Ne yazık ki ölmüştü, o küçük bedeni tüm bu tartışmaların içinde hareketsiz yatıyordu...
Acılı ailenin feryatları taa Başbakan'a kadar ulaştı.
Erdoğan, babayı arayıp telefonla başsağlığı diledi...
Karslı Mert Aydın daha 9 yaşındaydı.
Babasına yemeğini götürmüş sonra ortadan kaybolmuştu... Birkaç gün sonra ıssız bir yerde öldürülmüş olarak bulundu.
Ne yazık ki cinsel tacize de uğramıştı.
Ankara'dan giden özel ekiplerle birlikte güvenlik güçleri 24 saat boyunca katili arıyor.
Şu satırlar yazılırken "çemberin daraldığı" yolunda haberler geliyordu...
Pamir ve Mert'in yüzlerine bakıyorum.
Nasıl da güzel gülüyorlar, içine işliyor insanın...
Uzaktan bu kadar etkileniyorsak kimbilir aileleri, sevdikleri ne haldedir...
Çocuklar, hepimizin en değerli varlığı, geleceğimiz...
Bir toplum da çocuklara verdiği önem ve değer üzerinden yücelir, büyür ve gelişir.
Utanmazca yapılan yorumları, hakaretleri yapanlara bir sözümüz var:
Onlar üstünden yapılan hiçbir şey kabul edilemez...
Sadece masumdurlar, o kadar...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder